Ervaringen

Dhr. klaas walburg

Klaas Walburg (67 jaar) uit Franeker:

‘Eigenlijk moet ik er nog steeds aan wennen dat ik alles hoor!’

Mijn vrouw was de eerste die tegen mij zei: “Volgens mij word je doof.” Achteraf weet ik dat ik aan het ontkennen was. Ik hoorde toch nog alles? Als ik op de fiets zat hoorde ik de auto’s nog. Ik wilde het niet accepteren en zette de televisie steeds een beetje harder. Nu zet ik hem steeds wat zachter, omdat ik teveel hoor.’

Klaas Walburg staat hier voor de vaart in Franeker waar hij geboren is. Hij woont nu aan de andere kant van Franeker en geniet van zijn pensioen. ‘Ik ben de hele dag bezig’ zegt hij ‘wandelen, fietsen, werken in de tuin en klusjes doen in huis.’ Hij werkte 46 jaar lang bij de scheepswerf Draaisma. ‘Als lasser en ijzerwerker was ik altijd buiten bezig. In weer en wind! Achteraf had ik toen ook al last van mijn gehoor. Alleen merkte ik het zelf niet hoe vaak ik tegen een collega “hè?” riep.’

Schoorvoetend maakte hij uiteindelijk een afspraak bij Hoorzorg Friesland. Na de hoortest werd hij door audicien Martin doorgestuurd naar de KNO-arts. ‘Dat vond ik prettig, ze drukken niet zomaar een hoortoestel in je oor. De KNO-arts constateerde dat ik beschadigingen had van mijn werk. Niet verwonderlijk want vroeger werd er helemaal niet opgelet.

Metaal op metaal en geen oordoppen, helemaal niets! Een lassplinter was een keer in mijn linkeroor gesprongen en had daar een wondje veroorzaakt. Links hoor ik daardoor vrijwel niets.

Eerst had ik hoortoestellen met rubberen dopjes, maar die bleven niet zitten. Dan zei mijn kleindochter “Opa er hangt iets uit je oor”. Dat zijn mijn oorbellen, zei ik dan! Toen heb ik aan Martin gevraagd of er wat aangedaan kon worden. Hij zei: “We hebben altijd een oplossing!” Nu heb ik nieuwe gekregen, die helemaal op maat zijn gemaakt en goed blijven zitten.

De service is hier geweldig. Met de computer kan Martin elk toontje regelen: de een zet hij wat luider, de ander iets zachter en de doffe tonen wat helderder. Prachtig vind ik dat. Eigenlijk moet ik er nog steeds aan wennen dat ik alles hoor!’