Vajèn de Graaf

“Apparaatjes in?”

‘Met alleen gehoorapparaten en 1 x per jaar een controle bij de audicien, ben je er niet als je kind een gehoorprobleem heeft’, vertelt Rosaly Vellinga, moeder van de bijna 3 jarige Vajèn. Vanaf haar geboorte hoort zij ongeveer 45 decibel minder dan een goed horend kind. Haar vriend en zij zijn allebei drager van een erfelijk gen dat dit veroorzaakt.

‘Gelukkig is Vajèn een heel sociaal, nieuwsgierig en leergierig meisje. Als je een introvert kind hebt, sta je al 2-0 achter. In de wieg heb ik niets gemerkt en toen de gehoortest tijdens de kraamweek steeds negatief terugkwam, zijn we met Vajèn naar het audiologisch centrum geweest. Hier kwam uit dat Vajèn matig slechthorend is. Dat betekent dat ze ons wel hoort, maar niet duidelijk verstaat. Een klein voorbeeld: We vragen haar om haar jas te pakken, dan kan het zijn dat ze met haar tas terugkomt. En qua geluiden: We wonen langs een weg waar veel trekkers rijden. Daar is ze helemaal gek op. Zonder hoortoestellen hoort ze de trekkers minder goed en duurt het langer voordat het bij haar binnenkomt dat er een trekker rijdt. Wat ze precies aan tonen mist en wat ze uiteindelijk wel hoort, dat kan ze later alleen zelf vertellen.

Toen ze 3 maanden was, kreeg ze bij Hoorzorg Friesland haar eerst hoortoestellen. Je zag haar ogen wijder worden en ze reageerde op haar vader toen hij tegen haar praatte. Zo mooi! Toch ook lastig een baby met hoortoestellen. Ze trok ze uit de oren, gooide ze in het gras of stopte ze in de mond. Met de tip van Martin hebben we met een koordje de hoortoestellen aan elkaar gemaakt. Er zit ook een kinderslot op, daardoor kan Vajèn niet bij de batterij en die in haar mond stoppen. Nu ze al wat ouder is, is dit niet meer nodig. Zelf merkt ze nu dat de apparaten een meerwaarde hebben en vraagt ze elke morgen: “apparaatjes in?”

Bij de audicien nieuwe oorstukjes laten aanmeten, dat vindt ze echt verschrikkelijk. Als we door het Ockingahiem lopen wijst ze al naar Hoorzorg Friesland: “Niet daarheen!” Ze zijn daar echt heel lief voor haar.  Het aanmeten doet geen pijn en normaal is Vajèn een heel vrolijk meisje, maar dan… We verwachten dat dit beter gaat als ze wat ouder is.

Bij een jong kind met een gehoorprobleem gaat het om veel meer, daarin worden we begeleid door Pento audiologisch centrum. Vajèn gaat 2 ochtenden in de week naar de behandelgroep waar taal, communicatie en hoorontwikkeling centraal staat.  Haar voorkeur gaat uit naar gesproken taal, toch hebben we ook een aantal gebaren cursussen gevolgd voor extra ondersteuning. Als je bijvoorbeeld in de wind staat, kan dat voor veel ruis zorgen en is de spraak dus minder duidelijk te verstaan. Dan kan ik toch met haar communiceren doormiddel van ondersteunend gebarentaal. Ook draag ik solo-apparatuur, dit is een kastje dat ik om mijn hals draag, dan hoort ze mij direct via haar apparaten en word het omgevingsgeluid gedempt.

De gezinsbegeleider gaat ook langs bij het kinderdagverblijf waar Vajèn 1 dag in de week naar toe gaat, daar worden dan tips gegeven over hoe rekening te houden met slechthorende kinderen op de groep. Er zijn regelmatig voorlichtingsbijeenkomsten voor ouders bij Pento. En eens per maand komt de gezinsbegeleider bij ons thuis om de voortgang van Vajèn te bespreken. Na het aankomende logopedisch onderzoek bespreken wij het schooladvies. Dit kan zijn de school in Haren voor dove en slechthorende kinderen of de reguliere basisschool bij ons in het dorp. Met “de apparaatjes” in en alle begeleiding die wij krijgen, zal Vajèn zich prima kunnen ontwikkelen.’